کد مطلب:211242 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:196
فرزند و ارث پدر و تابع آداب خانوادگی است
از سنن عمومی بشر این است كه در فطرت وارث سجایای گذشتگانی است كه از آنها علم و ادب آموخته و تعلیم و تربیت فراگرفته یا با آنها معاشرت و مجالست داشته است و از آن قوی تر خصال میراثی خانوادگی است كه هر فرزند در مهد تربیت و آداب زندگی پدر و مادر و مربی قرار می گیرد. این سنت در حیوانات هم به قوت باقی است چنانچه
[ صفحه 28]
گفته اند دو اسب اگر با هم هم خونه شوند هم بو می شوند یعنی الفت و انس به قدری در معاشرت مؤثر است كه چون طبیعت ثانویه می گردد و هر خصلت و سجیت كه در مربی و پدر یا مادر باشد در مربی و طفل منتقل می گردد همدوش در تربیت و ادب و علم و فضیلت بلكه در حركات و سكنات و وجنات اولیاء خانواده باشد در طفل منعكس می گردد این اصل مسلم به اضافه روحانیت و فطرت آسمانی و سجیت ملكوتی ائمه معصومین علیهم السلام در امام جعفرصادق علیه السلام به قوت باقی بود زیرا پدری مانند امام محمدباقر علیه السلام داشت و با پدر سالهای متمادی محشور بود و علاوه بر مبادی فاضله خاندان نبوت و عصمت و طهارت آداب و رسوم و فنون علم و ادب و اخلاق را كه پدر با مردم در میان گذاشته بود امام صادق همه را فراگرفته و در حقیقت راستی فرصت بسیار مغتنمی به دست او آمد و تمام این خصوصیات علمی و اخلاقی و ادبی سرمایه برنامه مكتب جعفری گردید.
چنانچه در تاریخ امام محمدباقر (ع) شرح دادیم یك ربع قرن فرصت بیان حقایق در تحول سیاسی و تغییر حكومت شروع به گشودن بساط علمی و شكافتن و تجزیه و تحلیل اصول و فروع دین كرد و مطالب را خوب از هم تفكیك نمود و مردانی بزرگ از رجال علم و دین و اصحاب سیدالمرسلین كه باقی مانده از عصر پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم بودند می آمدند حضور امام محمدباقر علیه السلام و اخبار و احادیث نبوی را شرح می دادند و امام هم نقل می فرمود و با این مقدمات مبانی مكتب باقری شروع و تحكیم یافت و امام صادق هم در صف سایر روات آن مكتب قرار داشت و علم را از منبع حكمت و مبیط وحی فراگرفت و این بود كه نتوانست همان سخنی را بگوید كه جدش امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود (سلونی قبل ان تفقدونی) و ما این اعلامیه را جز از این دو شخصیت علمی روزگار از كسی نشنیده ایم.
امام جعفرصادق وارث تمام خصال خانوادگی علویان بوده و از تمام مزایای آسمانی و عواطف نبوی و الطاف ربانی كه به آن خاندان اعطا شده بود بهره مند گردید.
[ صفحه 28]
گفته اند دو اسب اگر با هم هم خونه شوند هم بو می شوند یعنی الفت و انس به قدری در معاشرت مؤثر است كه چون طبیعت ثانویه می گردد و هر خصلت و سجیت كه در مربی و پدر یا مادر باشد در مربی و طفل منتقل می گردد همدوش در تربیت و ادب و علم و فضیلت بلكه در حركات و سكنات و وجنات اولیاء خانواده باشد در طفل منعكس می گردد این اصل مسلم به اضافه روحانیت و فطرت آسمانی و سجیت ملكوتی ائمه معصومین علیهم السلام در امام جعفرصادق علیه السلام به قوت باقی بود زیرا پدری مانند امام محمدباقر علیه السلام داشت و با پدر سالهای متمادی محشور بود و علاوه بر مبادی فاضله خاندان نبوت و عصمت و طهارت آداب و رسوم و فنون علم و ادب و اخلاق را كه پدر با مردم در میان گذاشته بود امام صادق همه را فراگرفته و در حقیقت راستی فرصت بسیار مغتنمی به دست او آمد و تمام این خصوصیات علمی و اخلاقی و ادبی سرمایه برنامه مكتب جعفری گردید.
چنانچه در تاریخ امام محمدباقر (ع) شرح دادیم یك ربع قرن فرصت بیان حقایق در تحول سیاسی و تغییر حكومت شروع به گشودن بساط علمی و شكافتن و تجزیه و تحلیل اصول و فروع دین كرد و مطالب را خوب از هم تفكیك نمود و مردانی بزرگ از رجال علم و دین و اصحاب سیدالمرسلین كه باقی مانده از عصر پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم بودند می آمدند حضور امام محمدباقر علیه السلام و اخبار و احادیث نبوی را شرح می دادند و امام هم نقل می فرمود و با این مقدمات مبانی مكتب باقری شروع و تحكیم یافت و امام صادق هم در صف سایر روات آن مكتب قرار داشت و علم را از منبع حكمت و مبیط وحی فراگرفت و این بود كه نتوانست همان سخنی را بگوید كه جدش امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود (سلونی قبل ان تفقدونی) و ما این اعلامیه را جز از این دو شخصیت علمی روزگار از كسی نشنیده ایم.
امام جعفرصادق وارث تمام خصال خانوادگی علویان بوده و از تمام مزایای آسمانی و عواطف نبوی و الطاف ربانی كه به آن خاندان اعطا شده بود بهره مند گردید.